Blisko tak a jednak daleko...

 Czy tylko ja mam takie wrażenie ze w każdej sytuacji jakiej by nie było czy racja jest po mojej stronie czy nie ktoś próbuje odwrocić kota ogonem i wzbudzić poczucie we mnie winy...

  Cały dzień czekasz na coś co wzbudza  w Tobie radość..a gdy nagle nadchodzi właśnie ten moment zamienia sie w koszmar ! 

Kiedys bym próbowała przekonać ze jednak nie ja popełniłam błąd.Teraz widzę ze to nie ma sensu..

 Po co przekonywać kogoś do swojej racji, kiedy nawet nie chce zrozumieć? 

 Łatwiej jest obrzucić kogoś błotem...i czuć sie bez winnym niż po prostu przyznać sie ze jednak "Sory"... Moja wina!

Łza cieknie po policzku.. 

Poczucie totalnej bezsilności ...

  Zachęcam was do wiary we własne Ja !! Poczucia własnej wartości siebie i w chwilach rozczarowań odwagi ducha by sie z tym zmierzyć.

Bo pamietajmy -

 Po burzy zawsze swieci słońce :-)

Moze ktoś z was w ostatnim czasie poczuł sie podobnie i chce o tym napisać? 

 Zapraszam :) 

Czasami trzeba to powiedzieć głośno by choć trochę poczuć sie lepiej ;)

Pozdrawiam cieplutko :-*